İçim insanlar...
İçim bir dünya ıvır zıvırın altında pestil.
Bir erkek ayakkabısı bastırılmış boğazına,
Sesi... Çıkamaz sesi...
Koca ayaklı adamın ayakkabısı, sebebi!
Size anlatamam.
Yok benim dilimin kulağa değen sözleri.
Yazamazsam bağışla.
Harflere dolanır titrek parmaklarımın izi.
Yemin ederim masumdur niyetlerim!
Hiç bir cinayete karışmamış!
Ancak suç mahallinde yakalanmış birkaç kez...
Bu yüzden durgun sularda yüzer, kağıt gemisi.
İçim insanlar...
İçim burama kadar geldi!
Islak yastık kılıflarından öğrenmiş,
Kaçak göz pınarı sefaletini!
Tanımaz içim,
Tanımaz kendisini...
